Μια σχολική παράσταση στο δάσος

Η Περσεφόνη ήταν κόρη της Δήμητρας (θεά της φύσης, της άνοιξης και της γεωργίας) και του Δία. Μία μέρα, ενώ έπαιζε όπως συνήθιζε με τις Νύμφες, σε μια καταπράσινη περιοχή, είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει.
Τότε εμφανίστηκε ο Πλούτων, θεός του Κάτω Κόσμου και την έκλεψε, αφού....

 προηγουμένως είχε πάρει τη συγκατάθεση του Δία.
Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να τη βρει. Κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο, ο οποίος εξήγησε τι είχε γίνει, κι αυτή έχοντας θυμώσει πάρα πολύ με το Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο, μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανιέται στις πόλεις, ψάχνοντας για την Περσεφόνη.
Έτσι, έφτασε στην Ελευσίνα όπου μεταμφιεσμένη όπως ήταν, προσέφερε τις υπηρεσίες της στους εκεί βασιλείς, στην ανατροφή του παιδιού τους Δημοφώντα. Την αναγνώρισαν όμως και για να την ευχαριστήσουν και να την τιμήσουν, της έχτισαν καθ υπόδειξή της έναν ναό για να αποσυρθεί και να θρηνήσει τον χαμό της κόρη της.
 Καθ όλη τη διάρκεια που η θεά ήταν στον ναό και θρηνούσε, η γη σταμάτησε να βλασταίνει και ο αφανισμός των ανθρώπων απειλούσε τον κόσμο. 
Βλέποντας αυτά ο Δίας, έστειλε τον Ερμή (αγγελιοφόρο των Θεών) στον Πλούτωνα, ζητώντας του να επιτρέψει την άνοδο της κόρης για να ηρεμήσει η Δήμητρα. Ο Πλούτων δέχτηκε και την έστειλε, αφού πρώτα της έδωσε να φάει καρπό ροδιού για να εξασφαλίσει την επιστροφή της.
Η Περσεφόνη συνάντησε την μητέρα της στην Ελευσίνα, όμως η Δήμητρα κατάλαβε αμέσως ότι η κόρη της είχε φάει τον μαγεμένο καρπό και ότι δε θα μπορούσε να την κρατήσει για πάντα κοντά της. Τη λύση έδωσε η Ρέα (μητέρα του Δία, του Πλούτωνα και της Δήμητρας) μέσω της οποίας έγινε συμβιβασμός ανάμεσα στους θεούς και αποφάσισαν τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη θα ζούσε με τη μητέρα της, ενώ τον υπόλοιπο μισό χρόνο, η Περσεφόνη θα κατέβαινε στα έγκατα της γης και θα περνούσε τον καιρό της με τον άντρα της.
Την περίοδο που ανέβαινε στον επάνω κόσμο, όλα ήταν ανθισμένα και καρποφορούσαν, ενώ όταν βρισκόταν στον Άδη, η Δήμητρα δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει, δείχνοντας  έτσι τον καημό της για την απουσία της κόρης της.
'Ετσι έγιναν οι τέσσερις εποχές του χρόνου.

Χρονικοί προσδιορισμοί 

Για να δείξουμε πότε γίνεται κάτι ή πόσο διαρκεί μια ενέργεια, χρησιμοποιούμε τους 

χρονικούς προσδιορισμούς, που μπορεί να είναι: 

i. Χρονικά επιρρήματα που φανερώνουν χρόνο και απαντούν στης ερώτηση 

πότε; Ύστερα, έπειτα, μετά, κατόπιν, συχνά, πέρσι, συχνά κά. 

ii. Φράσεις με προθέσεις ( μικρές άκλιτες λέξεις με, σε, για, παρά, κατά, αντί, 

από κά ). 

iii. Χρονικές προτάσεις, εξαρτημένες προτάσεις που προσδιορίζουν χρονικά μια 

άλλη πρόταση και οι οποίες εισάγονται με τους συνδέσμους όταν, αφού, 

μόλις, ώσπου, πριν, προτού, όποτε, καθώς, ενώ κά. 

  

 Κυριολεξία - Μεταφορά - Παρομοίωση - Συνώνυμα – Αντώνυμα 

  

i. Κυριολεξία έχουμε όταν χρησιμοποιούμε στο λόγο τις λέξεις και τις φράσεις 

με την πραγματική τους σημασία. 

ii. Μεταφορά ονομάζεται το σχήμα λόγου κατά το οποίο η σημασία μιας λέξης 

επεκτείνεται σε άλλη λέξη που έχει μικρή ή μεγάλη ομοιότητα με αυτήν. Έτσι, 

η μεταφορά μιας έννοιας δεν εκφράζεται με τη λέξη ή τη φράση που δηλώνει 

την κυριολεκτική, πραγματική, της σημασία, αλλά υποδηλώνεται με μια άλλη 

λέξη ή φράση με την οποία έχει ένα ή περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά. 

iii. Παρομοίωση ονομάζεται το σχήμα λόγου κατά το οποίο συσχετίζουμε, για να 

τονίσουμε μια ιδιότητα τους, ένα πρόσωπο, πράγμα, μια ιδέα με κάτι άλλο 

πολύ γνωστό που έχει την ίδια ιδιότητα αυτή σε μεγαλύτερο βαθμό. Λέξεις 

που χρησιμοποιούμε στις παρομοιώσεις είναι σαν, όπως, λες και, όμοια με, 

παρόμοια. 

iv. Συνώνυμα λέγονται οι λέξεις που η σημασία τους είναι παραπλήσια, 

παρόμοια. 

v. Αντώνυμα λέγονται οι λέξεις που έχουν εντελώς αντίθετη σημασία.