Έτος:
|
2004
|
Διάρκεια:
|
87 λεπτά
|
Κατηγορία:
|
Νεανικές-Οικογενειακές
|
Σκηνοθεσία:
|
Ρόμπερτ Ζιμέκις
|
Βέβαια όλοι γνωρίζουμε
πως ο Άγιος Βασίλης της Πρωτοχρονιάς είναι
ένας μύθος. Ή μήπως όχι; Πάντως ο μικρός Μπίλι, που επιθυμεί πολύ
να πιστεύει στην ύπαρξη του καλοκάγαθου παπούλη με τα άσπρα γένια, δεν βρίσκει
την ανάλογη ανταπόκριση από τους γονείς του, που του επαναλαμβάνουν συνεχώς πως
ο Άγιος Βασίλης, το έλκηθρο, οι τάρανδοι και το σπίτι του στον Βόρειο
Πόλο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αθώο παραμύθι.
Παρόλα αυτά, την
Παραμονή των Χριστουγέννων, ο Μπίλι δεν δέχεται την επίσκεψη του έλκηθρου και
των ταράνδων, αλλά ενός... τεράστιου ατμοκίνητου τρένου. Προορισμός: το σπίτι
του Άγιου Βασίλη στον Βόρειο Πόλο! Παρέα με άλλους συνομήλικούς του ο Μπίλι θα
ζήσει το πιο απίθανο ταξίδι της ζωής του. Θα διασχίσουν βουνά, τοπία κατάλευκα
από το χιόνι, πανύψηλες γέφυρες και θα απολαύσουν υπέροχη ζεστή σοκολάτα. Ένα
ταξίδι πέρα από κάθε φαντασία, ένα ταξίδι που θα μετατρέψει τις αμφιβολίες του
Μπίλι σε πίστη, ένα ταξίδι που θα τον βοηθήσει να ανακαλύψει τον εαυτό του...
Δανία-Γαλλία, 2002, διάρκεια 78΄, έγχρωμο.
Σκηνοθεσία: Γιάννικ ΧάστρουπΣενάριο: Γιάννικ
Χάστρουπ – Bent Haller
Περίληψη: Σε μια φωλιά σ’ έναν άγονο λόφο, μια πολική αρκούδα
γεννάει ένα αρκουδάκι – αλλά το νεογνό πεθαίνει πάνω στη γέννα. Σε μια καλύβα,
λίγο πιο πέρα, μια γυναίκα γεννάει ένα δυνατό υγιές αγόρι. Η πολική αρκούδα
είναι τόσο θλιμμένη από την απώλεια του μικρού της που σωριάζεται κάτω στον
πάγο για να πεθάνει. Έτσι, το ταίρι της κλέβει το μωρό της γυναίκας και το
φέρνει στους πάγους. Το αγοράκι μεγαλώνει με την αρκούδα, μαθαίνοντας όλα όσα
πρέπει να ξέρει μια αρκούδα : εύκολο πράγμα για ένα αγοράκι. Αυτή είναι η αρχή
ενός όμορφου παραμυθιού, όπου το πνεύμα των λόφων βοηθά αυτόν που θέλει πραγματικά
να γίνει κάποιος.
Επίθετα σε -ης, -ης, -ες (δικατάληκτα)
Ενικός αριθμός
| ||||||
Αρσενικό
|
Θηλυκό
|
Ουδέτερο
| ||||
Ονομ.
|
ο
|
διεθνής
|
η
|
διεθνής
|
το
|
διεθνές
|
Γεν.
|
του
|
διεθνούς
|
της
|
διεθνούς
|
του
|
διεθνούς
|
Αιτ.
|
τον
|
διεθνή
|
τη(ν)
|
διεθνή
|
το
|
διεθνές
|
Κλητ.
|
διεθνή
|
διεθνή
|
διεθνές
| |||
Πληθυντικός αριθμός
| ||||||
Αρσενικό
|
Θηλυκό
|
Ουδέτερο
| ||||
Ονομ.
|
οι
|
διεθνείς
|
οι
|
διεθνείς
|
τα
|
διεθνή
|
Γεν.
|
των
|
διεθνών
|
των
|
διεθνών
|
των
|
διεθνών
|
Αιτ.
|
τους
|
διεθνείς
|
τις
|
διεθνείς
|
τα
|
διεθνή
|
Κλητ.
|
διεθνείς
|
διεθνείς
|
διεθνή
|
Ενικός αριθμός
| ||||||
Αρσενικό
|
Θηλυκό
|
Ουδέτερο
| ||||
Ονομ.
|
ο
|
συνήθης
|
η
|
συνήθης
|
το
|
σύνηθες
|
Γεν.
|
του
|
συνήθους
|
της
|
συνήθους
|
του
|
συνήθους
|
Αιτ.
|
τον
|
συνήθη
|
τη(ν)
|
συνήθη
|
το
|
σύνηθες
|
Κλητ.
|
συνήθη
|
συνήθη
|
σύνηθες
| |||
Πληθυντικός αριθμός
| ||||||
Αρσενικό
|
Θηλυκό
|
Ουδέτερο
| ||||
Ονομ.
|
οι
|
συνήθεις
|
οι
|
συνήθεις
|
τα
|
συνήθη
|
Γεν.
|
των
|
συνήθων
|
των
|
συνήθων
|
των
|
συνήθων
|
Αιτ.
|
τους
|
συνήθεις
|
τις
|
συνήθεις
|
τα
|
συνήθη
|
Κλητ.
|
συνήθεις
|
συνήθεις
|
συνήθη
|
Τα επίθετα που κλίνονται σύμφωνα με το διεθνής-διεθνής-διεθνές κρατούν σε όλες τις πτώσεις τον τόνο στη λήγουσα.
Τα επίθετα που κλίνονται σύμφωνα με το συνήθης-συνήθης-σύνηθες ανεβάζουν τον τόνο στην προπαραλήγουσα, στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική στον ενικό αριθμό του ουδετέρου.
Η κλητική των επιθέτων αυτής της κατηγορίας χρησιμοποιείται πολύ σπάνια.
Σύμφωνα με το διεθνής-διεθνής-διεθνές κλίνονται τα αβλαβής, επιμελής, ειλικρινής, ευτυχής, υγιής κ.ά.
Σύμφωνα με το συνήθης-συνήθης-σύνηθες κλίνονται τα αυτάρκης, επιμήκης, κακοήθης κ.ά
Επιθετικός προσδιορισμός είναι το επίθετο ή άλλη λέξη σε θέση επιθέτου που προσδίδει σε ένα ουσιαστικό μια μόνιμη, σταθερή ιδιότητα.
Ο επιθετικός προσδιορισμός μπορεί να είναι:
α) επίθετο
π.χ. Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
β) ουσιαστικό
π.χ. Συνάντησα στο δρόμο τον Γερμανό μηχανικό.
γ) εμπρόθετο ουσιαστικό (από, για, με, δίχως, χωρίς)
π.χ. Ήταν ένας άνθρωπος με ταλέντο.
δ) αντωνυμία
π.χ. Βλέπαμε από το παράθυρο κάποιον άνθρωπο να τρέχει.
ε) μετοχή
π.χ. Μπήκε στο φωτισμένο δωμάτιο.
στ) αριθμητικό
π.χ. Ήρθαν οι τρεις φίλες μου να παίξουμε.
ζ) επίρρημα με άρθρο
π.χ. Δες το απέναντι βουνό.
Κανόνες συλλαβισμού
1. Το σύμφωνο ανάμεσα σε δύο φωνήεντα κάνει συλλαβή με το δεύτερο φωνήεν . π.χ. έ – να, ό – λα.
2. Λέξεις που αρχίζουν από σύμφωνο και ακολουθεί φωνήεν και πάλι σύμφωνο και πάλι φωνήεν, οι συλλαβές είναι ζευγάρια, σύμφωνο φωνήεν. π.χ. μά – τι, κυ – νη – γώ.
3. Τα δύο σύμφωνα δεν τα χωρίζουμε, όταν από αυτά αρχίζει
ελληνική λέξη. π.χ. έ – τρε – χε : από τρ αρχίζει η λέξη τρέχω.
4. Τα δύο σύμφωνα τα χωρίζουμε, όταν από αυτά δεν αρχίζει ελληνική λέξη. π.χ. καρ – διά : από ρδ δεν αρχίζει λέξη.
5. Τα τρία σύμφωνα τα χωρίζουμε, όταν δεν αρχίζει από αυτά λέξη. π.χ. άν – θρω – πος : από νθρ δεν αρχίζει λέξη, επομένως το πρώτο ( ν ) θα πάει με την προηγούμενη συλλαβή.
6. Τα τρία σύμφωνα δεν τα χωρίζουμε, όταν από αυτά ή από τα δύο πρώτα αρχίζει λέξη. π.χ. ε – χθρι – κό : από χθ αρχίζει η λέξη χθες.
7. Δύο όμοια σύμφωνα τα χωρίζουμε. π.χ. άλ – λος, πολ – λά.
8. Οι σύνθετες λέξεις ακολουθούν τους ίδιους κανόνες.
9. Τα δίψηφα σύμφωνα δε χωρίζονται. π.χ. πέ – ντε, μπα – μπάς. 10. Τα δίψηφα φωνήεντα, οι δίφθογγοι και οι συνδυασμοί, λογαριάζονται σαν ένα φωνήεν. π.χ. αί – θου – σα, αη – δό – νι, λευ – κός, πη – γαί – νω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.