Την Παρασκευή 28/2/21014 με τη βοήθεια του κύριου Αντρέα κατασκευάσαμε τον χαρταετό της τάξης μας με απλά υλικά. Για να θυμόμαστε την κατασκευή του αναφέρουμε κι εδώ τα βήματα.
1. Παίρνω τρία ελαφρά ξύλινα πηχάκια τα οποία έχουν εγκοπές στα άκρα τους για να περνά ο σπάγκος. Βρίσκουμε το κέντρο σε κάθε πηχάκι (ως μέτρο χρησιμοποιήσαμε ένα σκοινί που διπλώσαμε κατόπιν στη μέση, μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε μεζούρα ή γαλλικό μέτρο) και το σημαδεύουμε με ένα μολύβι. Τοποθετώ τα κέντρα από τα πηχάκια το ένα κάτω από το άλλο και τα καρφώνω με ένα καρφί (για λόγους ασφαλείας αυτό μπορεί να το κάνει ένας ενήλικας). Στραβώνω το καρφί όσο προεξέχει. Δένω με σπάγκο γερά τα τρία πηχάκια στο κέντρο τους φροντίζοντας να αφήσω ένα κομμάτι σπάγκου περίπου μισό μέτρο να κρέμεται.
4. Απλώνω πάνω σε ένα τραπέζι (εμείς χρησιμοποιήσαμε δύο θρανία κολλημένα) μια μεγάλη λεπτή κόλλα χαρτί γλασέ (εμείς κόκκινη) και στις άκρες κολλήσαμε και κομμάτια από δυο άλλες κόλλες (κίτρινες) με την αλευρόκολλα την οποία απλώσαμε με το χέρι (για καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιώ πινέλο). Εδώ βέβαια ο καθένας μπορεί να διακοσμήσει τον αετό του με ότι χρώματα θέλει ή και να τον ζωγραφίσει.
8. Τέλος με έναν μαρκαδόρο γράψαμε το όνομα της τάξης και του σχολείου μας και ο αετός μας έτοιμος να κατακτήσει τους ουρανούς
Τα υλικά μας |
1. Παίρνω τρία ελαφρά ξύλινα πηχάκια τα οποία έχουν εγκοπές στα άκρα τους για να περνά ο σπάγκος. Βρίσκουμε το κέντρο σε κάθε πηχάκι (ως μέτρο χρησιμοποιήσαμε ένα σκοινί που διπλώσαμε κατόπιν στη μέση, μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε μεζούρα ή γαλλικό μέτρο) και το σημαδεύουμε με ένα μολύβι. Τοποθετώ τα κέντρα από τα πηχάκια το ένα κάτω από το άλλο και τα καρφώνω με ένα καρφί (για λόγους ασφαλείας αυτό μπορεί να το κάνει ένας ενήλικας). Στραβώνω το καρφί όσο προεξέχει. Δένω με σπάγκο γερά τα τρία πηχάκια στο κέντρο τους φροντίζοντας να αφήσω ένα κομμάτι σπάγκου περίπου μισό μέτρο να κρέμεται.
2. Παίρνω ένα κομμάτι σπάγκο και με μέτρο την απόσταση από το κέντρο του χαρταετού μέχρι την άκρη από το πηχάκι ορίζω την απόσταση σε κάθε του άκρο. Πιο συγκεκριμένα δένω την άκρη του σπάγκου σε όποια άκρη από τις μάνες (τα ξύλα) θέλω και με βάση την απόσταση που ορίσαμε δένω σφιχτά όλες τις άκρες περνώντας το σπάγκο μέσα από τις εγκοπές. Στο τέλος πρέπει να έχω κατασκευάσει ένα κανονικό εξάγωνο.
3. Κατασκευάζω την αλευρόκολλα ανακατεύοντας σε ένα μεγάλο μπολ αλεύρι και νερό, τόσο όσο να είναι αρκετά ρευστή και να μην έχει σβόλους αλευριού. Θα τη χρησιμοποιήσω για να κολλήσω τις χάρτινες επιφάνειες
Η αλευρόκολλα έτοιμη |
4. Απλώνω πάνω σε ένα τραπέζι (εμείς χρησιμοποιήσαμε δύο θρανία κολλημένα) μια μεγάλη λεπτή κόλλα χαρτί γλασέ (εμείς κόκκινη) και στις άκρες κολλήσαμε και κομμάτια από δυο άλλες κόλλες (κίτρινες) με την αλευρόκολλα την οποία απλώσαμε με το χέρι (για καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιώ πινέλο). Εδώ βέβαια ο καθένας μπορεί να διακοσμήσει τον αετό του με ότι χρώματα θέλει ή και να τον ζωγραφίσει.
5. Τοποθετώ το σκελετό που έχω κατασκευάσει πάνω στο χαρτί που έφτιαξα και κόβω το χαρτί στο σχήμα του περιγράμματος του σκελετού αφήνοντας ένα περιθώριο 5 εκατοστών περίπου. Διπλώνω το περιθώριο πάνω από το σπάγκο και κολλώ καλά με την αλευρόκολλα. Μπορώ να ενισχύσω την κόλληση μου χρησιμοποιώντας χαρτοταινία.
6. Φτιάχνω τα ζύγια. Εδώ χρειάζεται γεωμετρική ακρίβεια και κατασκευαστική προσοχή. Δένω στις άκρες από δύο πηχάκια δύο κομμάτια σπάγκο και τα ενώνω με το κομμάτι που είχα αφήσει να κρέμεται από το κέντρο. Προσοχή τα κομμάτια του σπάγκου πρέπει να είναι ζυγιασμένα δηλαδή όταν τα τεντώνω το ένα και το άλλο να φτάνουν μέχρι το κάτω άκρο από το πηχάκι. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο. Στο σημείο της ένωσης δένουμε την καλούμπα μας. Στα απέναντι άκρα δέσαμε τα ζύγια της ουράς. Προσοχή κι αυτά πρέπει να σχηματίζουν ένα ισόπλευρο τρίγωνο αβ=αγ=γδ=βδ.
7. Κατασκευή της ουράς. Πήραμε ορθογώνια κομμάτια (περίπου 20 εκατοστών) από τις κόλλες γλασέ διαφόρων χρωμάτων και τα διπλώσαμε φυσαρμόνικα (μια φορά και μετά ανάποδα) και ψαλιδίσαμε κρατώντας το πάνω μέρος. Μπορώ να φτιάξω ουρά και με απλές λωρίδες χαρτί ακόμα και εφημερίδας. Δένω τα ματσάκια της ουράς ανά 20 περίπου εκατοστά και το συνολικό της μήκος πρέπει να είναι περίπου 4 φορές μεγαλύτερο από το χαρταετό μας. Αν ο χαρταετός μας δεν πετά ή κάνει μεγάλους κύκλους ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε ουρά.
Διπλώνοντας την ουρά |
- Αποφεύγετε να πετάτε χαρταετό κοντά σε σπίτια ή σε δρόμους γιατί μπορεί με οποιαδήποτε πρόσκρουση να χαλάσει, μην ξεχνάτε πως είναι φτιαγμένος από χαρτί στο μεγαλύτερο μέρος του και φυσικά μην πετάτε χαρταετό κοντά σε δέντρα και αποφύγετε τα ηλεκτροφόρα καλώδια υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πάθετε ηλεκτροπληξία. Φοράτε γάντια όταν πετάτε χαρταετό γιατί καθώς το σκοινί ξετυλίγεται πολύ γρήγορα μπορεί να πληγώσει τα χέρια σας.
Η ιστορία του χαρταετού
Η ιστορία του χαρταετού, φαίνεται ότι ξεκινά από το 1000π.Χ. Για πρώτη φορά ο χαρταετός, έκανε την εμφάνισή του στον ουρανό από την Κίνα! Ο πρώτος χαρταετός που κατασκεύασαν οι Κινέζοι ήταν από μετάξι και μπαμπού ενώ είχε την μορφή δράκου. Ο «δράκος» αποτελούσε για την Κίνα, ιερό – θεϊκό σύμβολο και ένα αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας.
Στην συνέχεια, ταξιδεύοντας μέχρι την Ιαπωνία, εμπλουτίστηκε περισσότερο από πλευράς κατασκευής. Εκεί, πήρε την μορφή των Σαμουράι, ενώ στην Ινδία οι χαρταετοί έχουν τις ρίζες τους στην Ινδουιστική μυθολογία.
Σε κάθε χώρα πάντως, το πέταγμα του χαρταετού, έχει διάφορες διαστάσεις, αφού συσχετίζεται με διαφορετικές παραδόσεις σε κάθε χώρα. Για παράδειγμα στην Κίνα, το πέταγμα του χαρταετού, αποτελεί ολόκληρη ιεροτελεστία, αφού διοργανώνεται και διαγωνισμός για την ανάδειξη του καλύτερου. Στην Ιαπωνία πάλι, έχουμε το έθιμο «Κοντομόνο –χι». Σύμφωνα μ’ αυτό το έθιμο, το οποίο και σημαίνει «η μέρα των παιδιών», οι οικογένειες που έχουν μικρό γιο, φτιάχνουν πελώριους χαρταετούς, σε σχήμα «κυπρίνου» μεγάλου δηλαδή ψαριού, στους οποίους έχουν δέσει πολύχρωμες κορδέλες και αφού τους στηρίξουν σε έναν μεγάλο στύλο στην αυλή του σπιτιού, τους αφήνουν να ανεμίζουν. Οι χαρταετοί – κυπρίνοι, συμβολίζουν την οικογένεια του κάθε σπιτιού!
Ένα άλλο παραδοσιακό έθιμο για το πέταγμα του χαρταετού, είναι και στην Ινδία το λεγόμενο, «Basant». Αυτό είναι ένα έθιμο, που πραγματοποιούν κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο προκειμένου να υποδεχτούν την άνοιξη. Είναι μια μεγάλη γιορτή, ένα ξέφρενο πάρτι, που το περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία μεγάλοι και μικροί. Με τους πολύχρωμους χαρταετούς τους, γεμίζουν με χρώματα και σχήματα τους ουρανούς από το πρωί ίσαμε το βράδυ.
Στην Ευρώπη, ο χαρταετός πρωτοκάνει την εμφάνισή του, γύρω στο 1400 μ.Χ. Τον 18ο αιώνα, ο χαρταετός χρησιμοποιήθηκε και στην επιστήμη. Ο μετεωρολόγος Alexander Wilson, Σκωτσέζος στην καταγωγή, χρησιμοποίησε χαρταετούς, προκειμένου να ανυψώσει θερμόμετρα μέχρι τα 3000 πόδια. Στόχος του, ήταν να μπορέσει να καταγράψει τις διαφορές θερμοκρασίας στα μεγάλα υψόμετρα. Σύμφωνα με την ιστορία, το 1853, πέταξε το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ανθρώπου και να πετάξει για 40 δευτερόλεπτα.
Όποια και να είναι η ιστορία του, στα βάθη του χρόνου… ο χαρταετός είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της δικής μας Ελληνικής παράδοσης και έχει την δική του ξεχωριστή θέση την Καθαρά Δευτέρα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.